* * *

ما و تو چون بهار ترین فصل عاشقیم

عاشق چو دشت های شگفت شقایقیم

تشنه به روی آب پریشان به دست باد

مثل دو تا درخت به سان دو قایقیم

محروم کرده اند ز دیدار ای دریغ

ما و ترا که مثل سپیدار صادقیم

اما من و تو مثل دو موسیچه روی سیم

در بند  قصه ها و  اسیر علایقیم

اما من و تو با همه بن بست های مان

در عشق تا نهایت دیوانگی شقیم

* * *